Και φτάσαμε λοιπόν στο επόμενο έργο. Ποιος – εκτός από τον Μπουρονίκο – θα πίστευε κάτι τέτοιο όταν ξεκινούσαμε; Ούτε εμείς οι ίδιοι, γιατί εδώ που τα λέμε, οι δυσκολίες ήταν πολλές. Ξέρετε τι είναι να πρέπει να πας για τσίπουρο μετά την πρόβα, ή για μπύρα με τα παιδιά της ομάδας κάποια βράδια που δεν είχε πρόβα; Να προσπαθείς να είσαι σοβαρός στις πρόβες και όχι να πέφτεις στα πατώματα από τα γέλια.
Να πρέπει να υπερνικάς τη στέρηση μέχρι την επόμενη πρόβα. Μιλάμε για φρικτά βασανιστήρια.
Και μόνο το γεγονός ότι χρησιμοποίησα τη λέξη πρόβα 5 φορές μέσα σε 2 γραμμές τα λέει όλα. Και να φανταστείτε ότι όλα αυτά έγιναν χωρίς να πάμε έστω μια εκδρομή ή μήπως όχι;
Μήπως είμαστε σε μια εκδρομή διάρκειας; Μήπως με ένα μαγικό τρόπο έφυγε το 4 μπροστά από την ηλικία μας και μείναμε να νιώθουμε σαν πεντάχρονα;
Η απάντηση μπροστά σας, μόλις ανοίξει η αυλαία.